خانه سالمندان؛ زندگی همراه با مراقبت یا زندان روزهای پیری؟
تاریخ انتشار: ۱۰ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۱۲۹۹۳
به گزارش خبرگزاری فارس البرز، سالمندی دوره ای حَساس از زندگی است که از ۶۰ یا ۶۵ سالگی شروع میشود.
در تعریف سالمندی نمیتوان زمان خاصی را مشخص کرد، بلکه سالمندی را میتوانیم با ویژگیهای خاصی که فرد در زمانی از زندگی خود پیدا میکند بشناسیم.
معمولا سالمندی با کاهش یا اُفت تواناییهای جسمی، فکری، اجتماعی و.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
به عنوان مثال زمانی که فرد سالمند مبتلا به آلزایمر است و امکان مراقبت از خودش را ندارد، ممکن است فشار زیادی روی شما به عنوان مراقب وارد شود.
از طرفی صحبت کردن و ارتباط عاطفی با افراد مسن بسیار اهمیت دارد. مشغلههای کاری و زندگی باعث میشود که نتوانید برای فرد سالمند وقت کافی بگذارید پس او ناچار است بیشتر اوقات را در تنهایی سپری کند که میتواند باعث بروز علائم افسردگی در او شود.
گاهی مشکلات جسمانی خودمان، مراقبتهای ویژه سالمند، فضای نامناسب محیط خانه، مشغله زیاد، نگرانی برای فروپاشی زندگی زناشویی باعث ماندن بر سر دوراهی نگهداری از پدر و مادر مسن در منزل یا خانه سالمندان میشود!
بسیاری از افراد در سنین پیری برای انجام کارهای روزمره خود به کمک نیاز دارند. اگر تصمیم به سپردن آنها به خانه سالمندان داشته باشید ممکن است با واکنش منفی دیگران مواجه شوید؛ «چرا میخواهید او را به خانه سالمندان بفرستید، خودتان نمیتوانید از او مراقبت کنید، این همه برای شما زحمت کشیدند». مسلما فرستادن عزیز خود به خانه سالمندان تصمیمی دشوار است؛ از طرفی سرزنشها و قضاوتهای اطرافیان، استرس و فشار روحیتان را بیشتر میکند. اما از طرفی خودتان نیز قادر به نگهداری از سالمندتان نیستید. همین واکنش منفی دیگران باعث شد تا ما به بهانه روز جهانی سالمند و هفته ملی سالمند به یکی از مراکز جامع خدمات توانبخشی سالمندان کرج سَری بزنیم و با مدیر مرکز گفتوگویی داشته باشیم.
به خانه سالمندان که رسیدم، پس از سلام و احوالپرسی با خانم علیخانی یکی از اعضای هیات مدیره این مرکز، گان پوشیدم و همانطور که قدم زنان مرکز و بخش هایش را معرفی می کرد، گفت: در شرایطی که سالمند دچار بیماری خاصی است و خانوادهها امکان مراقبهای ویژه از او را ندارند، خانه سالمندان میتواند گزینه مناسبی باشد، سالمند دوران نقاهت را میتواند در مکانی تحت نظارت پزشک و پرستار سپری کند و پس از بهبودی به جمع خانواده برگردد. برای فردی که در خانه به تنهایی زندگی میکند و به دلیل ناتوانی جسمی، توانایی مراقبت از خود یا برقرای ارتباط با جامعه را ندارد، خانه سالمندان میتواند شرایطی را فراهم کند که با هم سن و سالان خود معاشرت داشته باشد و اوقات خود را با شرکت در برنامههای گروهی بگذراند. در خانه سالمندان به صورت شبانهروزی مراقبتهای ویژه انجام میشود و در صورت نیاز به فوریتهای پزشکی مراقبانی هستند که همواره اقدامات مناسب را انجام دهند.
در یکی از طبقات میز و صندلی چیده شده بود. سالمندی روی ویلچر نشسته بود و چند دختر و پسر جوان کنارش نشسته بودند، همانطور که نگاهشان می کردم به خانم علیخانی گفتم: در جامعه اینطور القا شده است شخصی که به خانه سالمندان گذاشته می شود از خانواده طَرد میشود و دیگر به او سَر نمیزنند!
خانم علیخانی سَری تکان داد: نه، نه اینطور نیست، ما در مرکز همه روزه و همه ساعته ملاقات داریم حتی ایام تعطیل، خانوادهها با عشق و صمیمیت میآیند و به سالمندشان سَر می زنند. تکریم سالمندان و احترام ویژه آنان، از آموزه های فرهنگ اسلامی است.
به نشانه تایید سری دادم: بله، بله. خانم علیخانی کمی از شرایط محیطی خانه سالمندان، حضور پزشکان ، متخصصان و پرستاران و خدمات روان شناسی بگویید.
خانم علیخانی دستی به سَرِ یکی از سالمندان کشید و گفت: از لحاظ محیطی، خانه سالمندان باید اتاق هایی با پنچره بزرگ و نور کافی، نزدیک بودن تخت سالمند به کلید برق، وجود دستگیرهها در قسمتهای مختلف به منظور حفظ تعادل فرد سالمند، پلههای کم، آسانسور، توالت فرنگی داشته باشد.
حضور پزشک به منظور بررسی سلامتی عمومی سالمندان و کاهش تنشهای جسمی آنان لازم است. پیگیریهای لازم برای اجرای درمانهای دارویی و پزشکی، وضعیت تغذیه از طریق کادر پرستاری اعمال میشود.
با توجه به افزایش احتمال بروز نشانههای افسردگی، اضطراب، ناامیدی و بیماریهای جسمی و ذهنی مانند پارکینسون، آلزایمر و ... در سنین بالا، بهره گیری از روان درمانی فردی، گروهی و خانواده درمانی نقش زیادی دارد.
بالایِ سَرِ یکی از سالمندان که روی تخت دراز کشیده بود تعدادی تابلو عکس از شمال کشور بود، از خانم علیخانی پرسیدم این عکس های یادگاری چیست؟
خانم علیخانی گفت: عکسِ اردوهایِ تفریحی ای است که از مرکز برده ایم. برنامههای تفریحی متنوع مانند برگزاری جشنها به مناسبتهای مختلف در تقویت روحیه و انگیزه سالمندان اهمیت زیادی دارد. خدمات بهداشتی و مراقبتی شامل تعویض لباس، ملحفه، کمک به راه رفتن فرد سالمند، در نظر گرفتن برنامه غذایی مناسب با سن و وضعیت جسمانی اهمیت دارد که در مرکز به همه اینها پرداخته میشود.
بازیدِ من از خانه سالمندان تمام میشود و خداحافظی می کنم.
یکی از سالمندان که روی ویلچر نشسته است برایم دستی تکان میدهد و دستی برایش تکان میدهم و زیر لب میگویم: سالمندان بخش مهم و قابل توجه اجتماع هستند. نگاهِ جامعه به حضورِ آنان در خانه سالمندان باید تغییر کند.
به پیشنهاد سازمان بهزیستی کشور و تصویب شورای عالی انقلاب فرهنگی، ۹ مهرماه به عنوان روز سالمندان در تقویم رسمی کشور به ثبت رسیده است.
انتهای پیام/ر
منبع: فارس
کلیدواژه: سالمندان میانسال مراقبت بیماری بهزیستی خانه سالمندان خانم علیخانی فرد سالمند ر خانه
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۱۲۹۹۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
اتوبوسهایی که به فرمان خانمها حرکت میکنند
ایسنا/خراسان رضوی تا چند سال پیش، انجام برخی مشاغل در انحصار مردان بود و از آنجا که دیدگاه عمومی جامعه نسبت به زنان، پرداختن به مشاغل آسان و متناسب با روحیات زنانه بود، زمینه فعالیت بانوان در اینگونه مشاغل فراهم نشد و ورود آنها به عرصه شغلهای سخت و مردانه دور از انتظار بود اما امروزه این دیدگاه تغییراتی داشته است.
ما امروز شاهد حضور و فعالیت بانوان در مشاغل مختلف از جمله مشاغل سخت و پرمخاطره هستیم و شاید بتوان گفت مرزبندی بین مشاغل، دیگر مانند گذشته پررنگ نیست. یکی از مشاغلی که در حال حاضر بانوان زیادی در آن فعالیت دارند، رانندگی با وسایل نقلیه سنگین از جمله اتوبوس است.
در یکی از تجربههای خود با خانمی که به عنوان راننده اتوبوس مشغول فعالیت بود، گفتوگویی داشتم. زمان زیادی را در ایستگاه اتوبوس منتظر خط ۹۴ بودم اما خبری از اتوبوس نبود تا اینکه اتوبوس کمکی وارد ایستگاه شد و جمعیت مسافران منتظر و شاید کمی مضطرب، سوار اتوبوس شدند، اتوبوسی که راننده آن یک خانم بود.
ژاله شندزی که ۵ سال سابقه رانندگی در جاده و اتوبوس بین شهری را نیز در کارنامه دارد، با بیان اینکه از حدود ۸ سال پیش به عنوان راننده اتوبوس درونشهری در مشهد فعالیت دارد، اظهار کرد: شغل ما سخت است اما من عاشق کارم هستم، به همین دلیل این شغل برای من سهل و آسان است. من از طریق این شغل با مردم در ارتباط هستم.
وی در خصوص نوع برخورد مردم با یک راننده خانم گفت: مردم از رانندگان خانم استقبال خوبی میکنند، شاید به دلیل اینکه رانندگان خانم احتیاط بیشتری دارند، البته زمانهایی هم بوده که با دیدن یک راننده اتوبوس زن متعجب شوند و نگران سلامتی خود باشند اما بعد از پیاده شدن من را تشویق و با محبت برخورد کردند.
شندزی افزود: وقتی مسافران با گفتن یک خسته نباشید یا یک لبخند، رضایت خود را نشان میدهند، این رفتارهای محبتآمیز در نحوه کار من تاثیر زیادی دارد. من عاشق مردم هستم، بنابراین خستگی برایم معنایی ندارد.
این راننده اتوبوس در خصوص چالشهای پیش روی رانندگان خانم عنوان کرد: مهمترین چالش برای ما رانندگان خانم این است که اضافه کار داشته باشیم. ما بانوان مسئولیت خانهداری هم داریم، بنابراین باید هم برای کار خانهداری وهم کار بیرون از خانه برنامهریزی کنیم، به همین دلیل اضافه کاری شرایط را برای ما دشوار میکند.
وی ادامه داد: چالش دیگری که در حال حاضر با آن روبهرو هستیم این است که از هر سه جمعه تعطیلی، یک روز تعطیل باشیم که این هم نوعی اضافه کار محسوب میشود. در سالهای گذشته ما یکی در میان جمعهها تعطیل بودیم و اوضاع بهتر بود. امیدوارم شرایط به روال قبل برگردد.
شنذری که علاوه بر شغل رانندگی با اتوبوس به کارهای هنری از جمله تهیهکنندگی تئاتر نیز مشغول است، تصریح کرد: اغلب دوستانم میگویند کار هنری با شغلی که داری سنخیت ندارد و به لحاظ فضای کاری، یکی آرام و منعطف و دیگری سخت و پرتنش است، چطور این دو کار را با هم انجام میدهی؟
این راننده اتوبوس گفت: حقیقت این است که ما خانمها به طور کلی این توانایی و انعطاف را داریم که مشاغل مختلف را در کنار هم مدیریت کنیم، مانند بسیاری از بانوان که خانهدار هستند و در کنار آن مشاغل دیگری نیز دارند. برای من مدیریت کار خانهداری، کار هنری و شغل رانندگی اهمیت دارد و همیشه به گونهای برنامهریزی میکنم که به هیچکدام لطمهای وارد نشود.
وی در خصوص نحوه برخورد همکاران مرد خاطرنشان کرد: همکاران ما بیشتر مردان هستند اما همراهی، همکاری و حمایت لازم را دارند و هر زمان نیاز باشد، کمک میکنند.
شنذری با اشاره به نحوه برخورد خانواده خود با این شغل عنوان کرد: خانواده با شغل من هیچ مشکلی ندارند و هنگامی که این شغل را انتخاب کردم، با استقبال آنها روبهرو شدم و بیان کردند که باعث افتخارشان هستم.
این راننده اتوبوس بیان کرد: اگرصلاحیت رانندگی با وسایل نقیله سنگین برای بانوان وجود نداشت، این حرفه از سمت راهنمایی و رانندگی تایید نمیشد اما صدور گواهینامه پایه یک، برای خانمها نشاندهنده تایید صلاحیت آنها است. اگر همچنان این حرفه در جامعه ما مورد قبول افراد خاصی نیست، موضوع دیگری است. به نظر من انجام این شغل با رعایت تمامی شئونات لازم، نشانه توانمندی زنان است و من به این توانایی خانمها افتخار میکنم.
وی در خصوص انتظارش از مردم به عنوان یک راننده اتوبوس تصریح کرد: مردم بسیار فهیم هستند و بسیاری از موارد را رعایت میکنند، تنها خواهش من به عنوان یک راننده اتوبوس درونشهری این است که اگر گاهی هنگام خدمترسانی اتوبوس دیر به ایستگاه میرسد، شهروندان صبوری کنند، زیرا ممکن است برخی زمانها عوامل مختلفی از جمله کمبود ماشین، ترافیک، نقص فنی و... موجب تاخیر اتوبوس شود.
شنذری اضافه کرد: هر شغلی مشکلات و سختیهای خود را داشته و در کار ما نیز نقصها و کمبودهایی وجود دارد اما وقتی خوشحالی و شعف مردم را میبینیم و مشاهده میکنیم که از کار ما راضی هستند، دیگر کمبودها به چشم نمیآید و انجام کار برای ما خوشایند میشود.
در ادامه با چند نفر از مسافران اتوبوس گفتوگو کردم و نظرات آنها را در خصوص رانندگی خانمها پرسیدم. ابتدا به سراغ دانشآموزانی رفتم که در صندلی آخر اتوبوس نشسته و مشغول گپوگفت بودند. سارا که دانشآموز دوره دوم دبیرستان بود، اظهار کرد: من اغلب اوقات با اتوبوس به خانه برمیگردم و از اینکه در این مسیر گاهی اوقات با رانندگان خانم روبهرو میشوم، جای خوشحالی دارد. بسیاری از مواقع رانندگی خانمها از آقایان بهتر است، زیرا با ملاحظه رانندگی میکنند.
نعیمه که همراه سارا بود، به میان صحبتهای دوستش پرید و گفت: من قبلا که سوار اتوبوس میشدم و راننده، خانم بود کمی مضطرب میشدم و برای سوار شدن شک و تردید داشتم، اما الان این موضوع برای من عادی شده، زیرا رانندگان خانم توانستهاند خود و توانایی خود را ثابت کنند.
خانم میانسالی که از خرید به خانه برمیگردد و چرخ خرید خود را به سختی نگه داشته است، عنوان کرد: من همیشه آرزو داشتم که بتوانم روزی مشاغل سخت مانند این کار را انجام دهم و الان وقتی این رانندگان خانم را میبینم وافعا خوشحال میشوم، انگار خودم به آرزویم رسیدهام.
علیرضا از دیگر مسافران اتوبوس که در ردیفهای جلو و صندلی نزدیک به راننده نشسته بود، بیان کرد: در ابتدا که سوار اتوبوس شدم، از اینکه راننده خانم بود کمی تعجب کردم اما بعد مشاهده کردم که واقعا رانندگی خوبی دارند و به کارشان مسلط هستند.
راننده اتوبوس تنها یکی از صدها مواردی است که خانمها توانایی خود را نشان داده و به اثبات رساندهاند. قطعا اگر مجال و زمینه فراهم باشد و زنان نیز نسبت به مردان به طور برابر از امکانات برخوردار شوند، زمینه بروز و ظهور استعدادهای بیشتری در زمینههای مختلف را شاهد خواهیم بود.
انتهای پیام